HINDI TUNGKOL SA PAG-AASAWA

Ikatatlumpu’t Dalawang Linggo sa Karaniwang Panahon

Lk 20:27-38 (2 Mcb 7:1-2, 9-14 / Slm 16 / 2 Tes 2:16-3:5)

Katatapos lang po ng Undas.  At bahagi ng Undas ang paggunita natin sa mga kaluluwa ng ating mga mahal na yumao.  Ang unang araw ng Nobyembre ay Dakilang Kapistahan ng Lahat ng Mga Banal samantalang kinabukasan naman po nito ang araw ng Paggunita sa Mga Tapat na Yumao.

Nakakatawa.  Ang tawag po ng iba sa a-dos ng Nobyembre ay Pista ng mga Patay.  Biro n’yo, patay na nagpi-piyesta pa!  May nadaanan nga po akong sementeryo, nasobrahan naman po yata ng gayak, parang karnabal kuntodo may mga banderitas pa.  Pista raw po kasi ng mga patay.  Walang pista ang mga patay.  Sa tutoo lang po, parang ang mga buhay ang nagpipista kapag a-dos ng Nobyembre, di ba?  Nagiging picnic ground ang mga puntod ng mga labi ng mga yumao, mukhang may food festival sa loob ng sementeryo, may kantahan pa, at, kung makakapuslit, may tong-its pa.  Natatanong ko po palagi sa sarili ko, ano ba talaga ang pinupunta ng mga tao sa sementeryo?  Maliwanag naman pong hindi ang mga patay ang mga nagpipista.  Ang mga buhay ang nagpipista.  At ang masama pa nga, parang pinagpipistahan ng mga buhay ang mga patay.

Nakakaasar.  Ang bukambibig pa ng iba, ang buwan ng Nobyembre raw ay buwan ng mga patay.  Sino po sa inyo ang birthday ay sa buwan ng Nobyembre?  Isinilang kayo sa buwan ng mga patay – payag po kayo?  Ano ang zodiac sign n’yo?  Bungo!  Nakakaasar, di ba?  Sino po sa mga mag-asawa rito ang ikinasal nang buwan ng Nobyembre?  Ayan, patay kayo!  Buwan ng mga patay ang Nobyembre – tama po ba ito?  Hindi.  Wala pong buwan ang mga patay dahil dapat ipinagdarasal natin ang mga kaluluwa nila araw-araw, hindi lang kapag Nobyembre.

Nakaka-engot.  Iyan po ang tanong ng mga Saduseo kay Jesus sa Ebanghelyo ngayong Linggong ito.  May pito raw pong magkakapatid na lalaki at napangasawa nilang lahat ang iisang babae – hindi naman po sabay-sabay, one at a time lang.  Ayon po kasi sa batas ni Moises, kapag ang isang lalaki ay mamatay nang walang naiwang anak, ang kapatid nito ay dapat pakasalan ang nabiyudang asawa sa pag-asang mabibigyan nito ng anak ang pumanaw na kapatid.  Eh namatay daw po ang lahat ng pitong magkakapatid na lalaki nang walang naiwang anak sa iisang babae, kaya ang tanong ng mga Saduseo sa Panginoon ay, sa magmuling-pagkabuhay, kaninong asawa raw po ang babaeng napangasawa ng pitong magkakapatid na lalaki.

Sino po ba ang mga Saduseo?

Ang mga Saduseo ay ma-impluwensya sa buhay-relihiyoso at buhay-pulitika ng Judaismo.  Malaking bilang sa kanila ay mula sa hanay ng mayayaman, mga opisyal, mga mangangalakal, mga may-ari ng mga lupain, at mga saserdote.  Ang mga Saduseo ay natatangi at pribilehiyong partido sa lipunan ng mga Judyo at mula sa kanila pinipili ang mga pinuno ng kanilang bansa.

Kapalit ng pananatili nila sa kapangyarihan sa Templo at sa Sanhedrin, tanggap ng mga Saduseo ang pananakop ng mga Romano.  Galit din po ang mga Saduseo sa mga makabayan at nakikibaka para sa kasarinlan ng Israel dahil niyayanig nito ang sarili nilang puwesto sa kapangyarihan.  Kaya naman, ang tingin po ng marami sa kanila ay mga traydor at mga kasabwat sila ng mga dayuhang mananakop.  At dahil mayayaman na nga sila, ang mga Saduseo po ay hindi naghihintay sa pagdating ng Mesiyas na magpapalaya mula sa lahat ng pagdurusa.  Bukod sa hindi nila paniniwala sa mga anghel at mga espiritu, hindi rin po naniniwala ang mga Saduseo sa magmuling-pagkabuhay ng mga patay.  Sa halip, naniniwala sila na ang lahat ng tao, matuwid at masama, kapag namatay, ay napupunta sa isang maaninong daigdig na tinatawag na Sheol.  Dahil sa paniniwalang ito, ayos lang sa kanilang magpasasa sa kasalukuyang pamumuhay at hindi dapat iniisip ang buhay sa kabila.  May pagka-Saduseo rin po ba tayo?

Natatandaan n’yo po ba si Caiaphas, ang punong saserdote noong panahon ni Jesus?  Tulad ng iba pang mga punong saserdote, si Caiaphas po ay isang Saduseo sagad-sa-buto.  Sa moro-morong paglilitis kay Jesus ng Sanhedrin, si Caiaphas po ang nagsabing, “Mga hangal kayo!  Hindi n’yo tanto na higit na mabuting mamatay ang isang tao para sa bayan kaysa ang buong bayan ang mapahamak” (Jn 11:50).  Ang dating pa niya ay nagmamalasakit siya sa kanyang mga kababayan, hindi po ba?  Ngunit ang tutoo, ang sariling kapakanan nilang mga Saduseo talaga ang gustong protektahan ni Caiaphas.  Mawawala sila sa puwesto kapag nagalit ang mga Romano.  Kaya isinakripisyo nila si Jesus.  Buhay pa po ba si Caiaphas sa katauhan natin?

Nakakatuwa.  Ito  naman po ang pitong anak na lalaki ng isang ina sa unang pagbasa natin ngayong Linggong ito.  Nakakatuwa ang halimbawa ng kanilang katatagan sa pananampalataya.  Minatamis pa nilang mamatay kaysa sumamba sa mga diyus-diyosan.  Sa halip na isakripisyo ang kanilang pananampalataya sa tunay na Diyos, isinakripisyo nila ang kanilang sarili.  Kahanga-hanga hindi lamang po ang bawat-isang anak na ito kundi ang mismong ina nila; pinalaki sila nang mabuti nito: may takot sa Diyos.  Tayo po, paano tayo pinalaki ng ating mga magulang?  Mga magulang, paano ninyo pinalalaki ang inyong mga anak?  At ano naman po ang kinatatakutan natin: ang mamuhay nang sumasamba sa diyus-diyosan o ang mamatay dahil sa pananamapalataya sa tunay at nag-iisang Diyos?

Sa mundong ito, wala pong katiyakan ang buhay: ngayong taong ito, tayo ang dumalaw sa puntod ng mga mahal nating yumao, bukas-makalawa baka puntod na po natin ang dadalawin ng iba.  Kapag nangyari iyon, hindi po tayo magpipista.  Baka tayo naman po ang pagpistahan nila.  Pero matitiyak ng mga ayaw maniwala na walang buwan ng mga patay sapagkat hindi tayo patay kasi ang Diyos natin ay hindi Diyos ng mga patay kundi ng mga buhay dahil sa Kanya ay buhay ang lahat.  Kaya, hanggang may panahon pa po tayo, hubarin natin ang ating pagka-Saduseo at ilibing na po natin ang Caiaphas ng ating pagkatao.

Hindi tungkol sa pag-aasawa ang Ebanghelyo ngayon.  Tungkol ito sa buhay sa langit na dapat ay pagsikapan ko at pagsikapan n'yo.