MERON AKONG KUWENTO: ANG MGA BABAE SA BUHAY NG AKING BIDA

Ikalawang Misa de Gallo

Mt 1:1-17 (Gn 49:2, 8-10 at Slm 71)

          Kahapon pa lang po natin simulan ang ating taunang Misa de Gallo.  Siguro naman po, mataas pa ang energy level ninyo.  Nakakadalawang madaling-araw pa lang po tayo.  Pito pa po pagkatapos nito.  Mahaba-haba pa po ang bubunuin natin.  Kaya, masigla n’yo pong batiin ang katabi ninyo ng “Good morning!”  Sabay, “Good night!”  Pakisabi n’yo po sa katabi ninyo: “Binabantayan kita.  Walang tulugan!”

Pero hindi ko po kayo masisisi kung inaantok kayo.  Aba, kayo ba naman po ang basahan ng pakahaba-habang litanya ng mga pangalan.  Parang lullaby, hindi ba?  “Si ano ang ama ni ano na ama naman ni ano na ama naman ni ano at ni ano.”  Pero, kahit hindi po natin maintindihan ang mga pangalan, masarap pong pakinggan, hindi ba?  Para kang hinihele.

Sige na nga po, itutuloy ko na lang ang sinimulan ko kahapon.  Meron po akong ano?  Meron akong kuwento.  Kahapon po, ipinakilala ko sa inyo si Juan, ang unang tauhan sa aking kuwento.  Bilang tinig sa ilang at maningas na ilaw, si Juan nga po ang unang tanda ng Itinakda.  Nagpatutoo po siya sa tunay na Liwanag magpahanggang kamatayan.  Kaya nga naman po, ang sabi ng Bida ng kuwento ko, wala raw pong hihigit kay Juan maliban sa mga aba ng Kanyang kaharian.  Bueno, itutuloy ko na nga po ang kuwento ko.

          Siguro po, inaakala ninyong tungkol sa mga pangalan ang kuwento ko ngayon sa inyo.  Di kaya!  Akala n’yo lang po iyon.

          Ito po ang aking kuwento ngayong umaga: Ang Mga Babae sa Buhay ng Aking Bida.  Ayan, parang pelikula po ang pamagat, hindi ba?  Pang pang R-18.  Ang iba riyan, basta babae ang pinag-usapan nagigising.  Sige po, pag-usapan natin ang mga babae sa buhay ng Bida ng kuwento ko.

          Ang unang babae po ay mula po sa ating unang pagbasa ngayon na hango sa aklat ng Genesis.  Hindi po binabanggit ang pangalan niya pero tinutukoy siya.  Sinabi ni Jacob sa anak niyang si Judah, “Ikaw, Judah, ay papupurihan niyong mga anak ng ina mong mahal….”  Sino po ang ina ni Judah?  Si Leah.  Si Leah po ay asawa ni Jacob.  Pero alam n’yo po ba, hindi naman talaga si Leah ang gustong pakasalan ni Jacob eh.  Si Raquel!  Si Leah at Raquel ay magkapatid na anak ni Laban.  Sa loob ng pitong taon, nanilbihan po si Jacob kay Laban para sana kay Raquel, pero nilinlang siya ni Laban.  Biro n’yo yun, nang gabi ng honeymoon nila, nang sila na lang pong dalawa, pag-angat ni Jacob sa belong nakatakip sa pinakasalan n’ya, iba ang mukhang tumambad sa kanya!  Hindi si Raquel kundi si Leah.  Sabi po kasi ni Laban sa kanya, kailangang si Leah muna ang ikasal bago si Raquel dahil si Leah ang nakatatanda sa dalawa.  Naku po!  Eh kaso po, talagang mahal na mahal nitong si Jacob si Raquel, kaya nanilbihan siya ulit kay Laban para naman sa kamay ni Raquel ang tunay n’yang mahal.  “O pag-ibig na makapangyarihan, pag nasok sa puso ninuman, hahamakin ang lahat, makamit ka lamang.”  Sweet nga po pero daming sweat ni Jacob ha.  Kaya ayun po, naging asawa ni Jacob ang magkapatid na Leah at Raquel.  Hindi po maikakailang nagsimula sa panlilinlang ang relasyon ni Jacob at Leah, kaya naman ang mga naging supling ni Jacob kay Leah ay masasabing ibinunga ng panlilinlang.  Isa po sa bunga noon ay si Judah.

          “Like father like son,” – swak na swak po iyan kay Judah!  Paano ba naman po, bunga na nga siya ng pagkakalinlang sa kanyang ama, pati ba naman siya nalinlang din.  At isang na naman pong babae ang luminlang sa kanya: si Tamar ang manugang niya.  Ito pong si Judah ay may tatlong mga anak na lalaki: si Er, si Onan, at si Shelah.  At ito naman pong si Tamar ang naging asawa ng dalawa sa magkakapatid na ito.  Una niyang napangasawa si Er pero, dahil napakasama raw po nitong si Er, kaya binawian ito nang buhay nang walang naiwang anak kay Tamar.  Kaya, alinsunod po sa kaugaliang Judyo, napilitang pakasal kay Tamar itong si Onan.  Subalit dahil hindi naman kasi ituturing na kanya ang magiging anak niya kay Tamar, itinatapon daw po ni Onan sa sahig ang punla niya kapag magtatalik sila ni Tamar.  Nagalit daw po ang Diyos at binawian din ng buhay si Onan.  Kaya, biyuda na naman si Tamar.  At meron pa pong natitirang anak na lalaki si Judah: si Shelah.  Ngunit batambata pa po si Shelah kaya sinabi ni Judah kay Tamar, “Hintayin muna natin siyang magka-edad.”  Pero sa tutoo lang po, wala talagang kabalak-balak si Judah na ipakasal kay Tamar ang bunso niya dahil sa tingin niya si Tamar ay isang babaeng isinumpa.  Pero, naku po, maniwala kayo, malakas ang kutob ng mga babae!  Nakutuban daw po ito ni Tamar.  Sabi niya sa sarili, “Para-paraan lang ‘yan!”  Sa sobrang pagnanais niyang magka-anak sa lahi ni Judah, nang minsang malasing itong si Judah, si Tamar ay nag-anyong prostitude.  O, hindi ko na po idedetalye pa ang nangyari ha; alam n’yo pa ‘yun.  Sa madaling-sabi, sa wakas, natupad ang pangarap ni Tamar: nagka-anak siya – sa biyenan niya!  Noong una, inakala po ng lahat na talagang ipinangalakal ni Tamar ang pagkababae n’ya – at itong si Judah naman po ay walang kamuwang-muwang – pero nang mapatunayang kay Judah nga ang ibinagbubuntis ni Tamar, si Tamar ay napawalang-sala.  At maltakin n’yo po, kambal ang ibinunga ng kalasingan ni Judah: sina Zerah at Pharez!  Si Zerah at Pharez po ay mga lolo-sa-kalingkingan ni Haring David.

          O, antok pa kayo?  Gusto n’yo pa po ba?  Babae pa?

Tingnan naman po natin si Rahab na sinasabing ina ni Booz na lolo-sa-tuhod ni Haring David.  Kung si Tamar po ay nagkunwaring prostitute, ito naman pong si Rahab ay tutoong prostitute.  Siya po ay taga-Jericho.  Nang nagpadala si Joshua ng mga espiya bago lusubin ang Jericho, si Rahab po ang kumupkop sa kanila kapalit ng katiyakang ililigtas nila siya at ang pamilya niya paglusob nila.  Aha, hindi lang po malakas kumutob ang mga kababaihan, wais din!  Kaya gayon nga po ang nangyari: naligtas si Rahab at ang pamilya niya.  Napangasawa po ni Rahab si Salmon.  At naging anak po nila si Booz na naging lolo-sa-tuhod ni Haring David.  Kaya, may lola-sa-talampakan itong si Haring David na dating prostitute: si Rahab.  At dahil si Jesus ay mula po sa lahi ni Haring David, malinaw pong si Jesus ay may lolang prostitute.  Hindi ko po imbento ‘yan.  Magbasa ng Bibliya!

Ang napangasawa naman po nitong si Booz ay si Ruth, isang Moabita.  Isang po siyang pagano, isang taong-labas, hindi-kabilang, marumi sa paningin ng mga Judyo.  Pero nang ma-biyuda po itong si Ruth, tumanggi siyang iwan ang kanyang biyenang babae na si Naomi.  Mahal na mahal po ni Ruth ang kanyang biyenang babae, anupa’t bagama’t hindi Judyo ay niyakap po niya ang lahi at relihiyon ng kanyang biyenan.  Nang magtaggutom, inutusan po ni Naomi si Ruth na mamulot ng mga aning sadyang iniiwan sa gilid-gilid ng mga bukid para sa mga dukha.  Doon po siya pinapunta ni Noami sa bukid ng pinsan nitong mayaman na ang ngalan ay Booz.  Naku po, na love-at-first-sight  agad si Booz kay Ruth!  Sinabi po ni Booz kay Ruth na hindi lang siya maganda kundi alam din ng lahat ang kabutihan nito sa kanyang biyenang babae.  Sa madaling-sabi, nagkatuluyan po sina Boaz at Ruth, at si Obed ang ibinunga ng kanilang pagmamahalan.  Itong si Obed na po ang mismong lolo ni Haring David.  At dahil ninuno nga po ni Jesus si Haring David, at lola ni Haring David ang dating taong-labas na si Ruth, si Jesus pala po ay may bahid din ng duming itinuturing ng mga Judyo.

Pagod na po kayo?  Isa pa po, puwede?  Si Bathsheba.

Parang may pagtatangkang pagtakpan ang pagkakasala ni David sa tala-angkan ni Jesus.  Ni pangalan po kasi ng ginalaw niyang asawa ng may-asawa ay hindi binanggit.  Banggitin po natin: siya si Bathsheba.  Siguro po talagang napakanganda nitong si Bathsheba; pangalan palang po kasi nakakakiliti na, hindi ba?  Asawa po siya ni Urias – ang pinakatapat na mandirigma ni Haring David.  Pero ito naman pong si Haring David, na masasabi nating nasa kanya na nga ang lahat, pati itong si Bathsheba na misis ni Urias ay inangkin.  At nang mabuntis ni Haring David si Bathsheba, si Haring David pa mismo ang gumawa ng paraan para si Urias ay mapatay sa gitna ng digmaan.  “Hindi maitatama ang isang pagkakamali ng isa pang pagkakamali” – kelan po kaya natin ito matututunan?  Si Haring Solomon po ang naging bunga ng pagkakamaling ito ni Haring David at Bathsheba.  Bagamat masasabing siya ay anak sa pagkakamali, wala raw pong pagkakamali kung humatol itong si Solomon.  Siguro nga po, pero hindi sa lahat ng sandali, sapagkat napakalaking pagkakamali niya talaga nang payagan niyang makapasok sa kanyang kaharian ang pagsamba sa mga diyus-diyosan ng kanyang mga asawa.  Ano po ang kanyang kahinaan?  Babae rin!  O, hindi po ba, “like father like son” din?

O, babae!  Babae!  Babae!  Iyan po ang ilan sa mga babae sa buhay ng Bida ng kuwento ko.  Marami pa pong babaeng darating sa buhay Niya.  Siguradong maikukuwento ko rin po sila sa inyo sa susunod na mga araw.  Pero, kayo po, sino o sinu-sino ang mga babae sa kuwento ng buhay ninyo?

Ako po meron.  Opo, may babae ako.  At siya po ang nanay ng Bida sa kuwento ko.  Bukod po sa nanay ko, siya ang natatanging babae sa buhay ko.  Ang pangalan niya ay Maria, at binabangit na po ang pangalan niya sa Ebanghelyo natin ngayon.  Hindi ko po muna ikukuwento sa inyo ang lahat ng tungkol sa kanya.  Pero bago po tayo mag-uwian, baunin natin ang tatlong aral na ito:

          Una, nagtatalaban sa tala-angkan ng ating Bida ang karupukan ng tao at katatagan ng Diyos, ang kahinaan ng nilikha at kapangyarihan ng Manlilikha, ang kasalanan ng minamahal at ang katapatan ng Nagmamahal.  At sa pagtatalabang ito namamayani ang grasya ng Diyos.  Sana po grasya rin ng Diyos ang mamayani sa atin.  Makipagtulungan po tayo sa Diyos.

          Ikalawa, tanggap na tanggap po tayo ng Diyos.  Hindi Niya po tayo pinandidirihan; bagkus, niyakap pa nga Niya tayo sa ating kalikasan maliban sa paggawa ng kasalanan.  Alam po ninyo, hinahagkan tayo ng Diyos kung saan tayo tadtad ng sugat.  Ang walang-pakundangang pagtanggap na iyan ang dapat po sanang magbigay-lakas-loob sa ating bumangon at magbalik sa Diyos kapag tayo ay nadarapa.  Ito rin po ang dapat na magbigay-kakayahan sa ating tanggapin ang ating sarili at ang kapwa nang wagas at buung-buo.

          Ikatlo, kung anuman ang pinagdaraanan mo ngayon, kung anuman ang kapalpakan mo ngayon, kung anuman ang dinaramdam mo ngayon, at kung anuman ang pagkakamali at pagkakasala mo ngayon, hindi pa ‘yan ang huling salita sa iyo.  Habang may buhay may pag-asa.  Habang may Diyos may pag-asa.  At lagi pong may Diyos, hindi ba?  Huwag po nating iisiping tapos na ang lahat sa atin, wala nang kabaguhang darating, tinuldukan na ang ating kapalaran.  Huwag din po nating isasara ang aklat ng buhay nang ating kapwa hangga’t pinanatili itong bukas ng Diyos.  Pansinin po ninyo, pagkatapos ng pagkahaba-habang “si ano ay ama ni ano na ama ni ano na ama ni ano na ama ni ano at ni ano na ama ni ano” biglang nagbago ang ihip ng hangin sa Ebanghelyo ngayon at ang bulong ay “si Jacob ang ama ni Jose na asawa ni Maria.  Si Maria naman ang ina ni Jesus na tinatawag na Kristo.”  Ang pagbabagong ito sa paraan ng pagkukuwento ay hudyat na may gagawing magandang kabaguhan ang Diyos.  Si Maria po ang tala sa umaga: malapit nang magwakas ang gabi ng sumpa ng kataksilan.  Sundan po natin ang kanyang sinag: tiyak, dadalhin tayo ni Maria sa Itinakda.  Siya po kasi ang ina ng Itinakda na siyang Bida sa aking kuwento.

O siya, napahaba na po talaga ang kuwento ko.  Bukas ko na lang po itutuloy ulit.  Bitin ba kayo?  Mas mabuti pong mabitin kaysa ma-impatso, hindi ba?  Kapag bitin, bumabalik.  Kapag sobrang busog, tulog!  Hayaan n’yo, bukas po ang kuwento ko ay tungkol sa isang taong tulog.  Abangan n’yo ha!