WALANG KADUDA-DUDA

Ikalabinwalong Linggo sa Karaniwang Panahon

Mt 14:13-21

          Walang kaduda-duda isang himala!  Pinakain ni Jesus ang limang libong mga lalaki.  Mga lalaki pa lang iyon!  Hindi kasi nila ibinibilang ang mga babae at mga bata noon.  Biro ninyo iyon, limang pirasong tinapay at dalawang isda lamang ang meron pero napakain ni Jesus ang limang libong katao!  Pambihira.  Ang galing.  Kamangha-mangha.  Talagang isang himala.

          Walang kaduda-duda Diyos lamang ang makapagpapakain ng libu-libong katao sa pamamagitan ng lilimang pirasong tinapay at dadalawang isda.  Tunay nga, gaya ng ipinahahayag ng ating ikalawang pagbasa ngayong Linggong ito, walang makapaghihiwalay sa atin sa pag-ibig ng Diyos.  Gutom ba ‘ka n’yo?  Gutom lang ‘yan!  Problema ba ‘ka n’yo?  Problema lang ‘yan.  Sakit ba ‘ka n’yo?  Sakit lang ‘yan!  Ika nga po ng matalik kong kaibigan, “Wala pa yan sa dumi ng kuko ng Diyos.”  Ang tanong ko naman po sa kanya, “Bakit, bro, may kuko ba ang Diyos?”  Ang sagot niya, “Iyon na nga, walang-wala iyan sa Diyos!”  Ngayon sa Ebanghelyo, muli pang pinatunayan na, para sa Diyos, hindi hadlang ang kasalatan para ang lahat ay mapunan: kahit lilimang tinapay at dadalawang isda lang ang meron, kayang kayang busugin ng Diyos ang limang libo’t higit pang katao.

          Walang kaduda-duda, si Jesus ay Diyos.  Diyos lamang ang makapagpapakain sa limang libong katao gamit ang limang pirasong tinapay at dalawang isda lamang, at nagawa iyon ni Jesus.  Kabilang sa marami pang mga kababalaghang ginawa ni Jesus, ang himalang ito ay napakalinaw na patunay na Siya nga ay Diyos na tutoo.  Sa katunayan, ayon sa mga dalubhasa sa Banal na Bibliya, ang himalang ito ay isa sa mga pinakamahalagang himala ni Jesus.  Anupa nga’t isinasalaysay ang kamangha-manghang kuwentong ito sa apat na sipi ng Ebanghelyong meron tayo.  Ito lamang ang himala ni Jesus na pare-parehong isinulat nina San Mateo, San Marco, San Lukas, at San Juan.  Marahil sila man ay nakita agad na isa ito sa mga matibay na patunay na si Jesus ay Diyos.

          Walang kaduda-duda, si Jesus ang katuparan ng sinasaad ng ating unang pagbasa ngayong Linggong ito.  Pinasasabi ng Panginoon sa pamamagitan ni Propeta Isaias: “Dinggin ninyo Ako, at kakain kayong mabuti, mabubusog kayo nang husto.  Dinggin ninyo Ako’t lumapit kayo sa Akin nang kayo ay mabuhay.”  Si Jesus ang may hawak ng kamalig; Siya mismo ang pagkaing nakalaan sa mga makikinig sa Kanya at lalapit.  Si Jesus ang sagot ng Ama sa lahat ng ating mga kagutuman, lalong-lalo na ang pinakamalalalim nating kagutuman, gaya ng kapayapaan, kaligayahan, at buhay na walang-hanggan, sapagkat si Jesus mismo ang pagkaing nagbibigay-buhay.

          Walang kaduda-duda, hindi natin kayang magpakain ng kahit man lang isandaang tao sa pamamagitan ng lilimang pirasong tinapay at dadalawang isda.  Hindi natin kayang magparami ng pagkain, maliban na lamang sa pamamagitan ng pangkaraniwang paraan.  Hindi tayo Diyos.  Gustuhin man natin, wala tayong kapangyarihang gawin ang ginawa ni Jesus.  Kailangan natin ang kapangyarihang maka-Diyos para magawa iyon o ang anumang himala.

          Walang kaduda-duda, mga tao tayo.  Pero wala rin pong kaduda-duda na bagamat hindi natin kayang gumawa ng himala, maaaring tayo mismo ang maging himala ng Diyos sa ating kapwa.  May duda po ba kayo?

          Pagdududahan pa ba natin, halimbawa, ang naabot na ng ating “Pondo ng Pinoy”?  Mula sa isang kusing natin, milyun-milyon na ang naipon ng Arkediyosesis ng Maynila na siya namang ginugugol sa pagkakawanggawa natin bilang isang Iglesiya.  Sinong mag-aakalang gayon kalayo ang aabutin ng bente-singko sentimos natin?  Sinong mag-aakalang ang ating lilimang pirasong tinapay at dadalawang isda ay makapagpapakain ng libu-libong mga batang malnourished o undernourished, makapagpapagamot sa mahihirap na maysakit, makapagpapa-utang para sa pangkabuhayan o gawain ng pagpapa-angat ng kabuhayan ng mga dukha?  Pitong taon na ang “Pondo ng Pinoy” at patuloy po itong nakapagbibigay-buhay sa maraming tao.  Tama nga po, anumang magaling, kahit na maliit, basta’t malimit ay patungong langit.  At tama rin si Nora Aunor: Nasa ating puso ang himala.  Tayo po mismo ang himala.

          Wala po akong pagdududa.  Naniniwala ako sa mga himala, at ang lahat ng himala ay sa pagmamahal nagsisimula.  Tayo mismo ang himala ng Diyos sa tuwing nilalampasan natin ang ating sarili, nagsasakripisyo, nagtataya, at nagbabahagi sa ngalan ng pag-ibig.  Maging si Jesus po – hindi naman Siya basta na lamang nagparami ng tinapay at isda, hindi naman Siya nagmilagro dahil lang sa wala Siyang magawa.  Maging para kay Jesus, pag-ibig ang nauna bago ang himala.  Sabi sa ating Ebanghelyo ngayong Linggo, “…nang nakita ni Jesus ang napakaraming tao, naantig ang Kanyang puso sa awa para sa kanila….”  Hangga’t hindi naaantig ang ating puso, hindi tayo nagmamahal.  Hangga’t hindi tayo nagmamahal, walang himala.  Baka magic pa; pero hindi himala.  Si Harry Potter, Hermoine Granger, at Ron Weasley ay mga mangkukulam; pero hindi si Jesus.  Si Mang Rico at si Alakim ay mga salamangkero; pero hindi si Jesus.  Walang magic wand si Jesus, walang magic spells; isa lang ang meron Siya: pag-ibig.  Walang pagdududa, pag-ibig ang kapagyarihan ni Jesus para gumawa ng himala.  At wala pong tatalo riyan dahil Deus caritas est o ang Diyos (mismo) ay pag-ibig (1 Jn 4:16).

          Wala pong kaduda-duda, I believe in miracles, and they all begin with an act of love.  Let us continue loving; let us make more miracles each day.  Sa tuwing may pagkakataon, ipadama po natin sa ating kapwa – lalong-lalo na silang dumaraan sa matinding kagipitan, malalim na kalungkutan, at mabibigat na problema – ang ating pagdamay.  Yaon pa lamang na madama mong hindi ka nag-iisa ay isa nang himala, hindi po ba?  Alam n’yo po bang ang salitang companion ay mula sa wikang Latin?  Ang companion ay cum at panis, na ang literal na ibig sabihin ay cum, with, at panis, bread: with bread.  Kaya nga po ang companion ay yaong kasalo mo o kahati mo sa tinapay.  Sa Banal na Eukaristiyang ating ipinagdiriwang, si Jesus ang panis.  Iyan po ay walang kaduda-duda.  Pero kung tayo nga ay cum panis sa isa’t isa, kung tayo ay companion o kasama ng isa’t isa sa hirap at ginhawa ay dapat pa nating patuyang walang kaduda-duda.

          Tutoo ang himala.  May duda ka ba?

          Tayo ang himala.  May duda kaya sila?